Toen manlief en ik in 1998 gingen samenwonen kreeg ik van ons mam een boek met als titel “Goed Geregeld”. Het was een “uitvoerig en groots opgezet handboek waarin alle aspecten van het moderne huishouden aan bod komen”. De vijf hoofdstukken (Wonen, Textiel, Voeding, Financiën en Organisatie) boden informatie over de meest uiteenlopende onderwerpen. Het was een praktisch handboek dat ik regelmatig gebruikte om iets op te zoeken. Handig als je niet precies weet hoe een vlek eruit gaat of hoe je kalkaanslag van een oude kraan verwijderd. Ook vond je er contactgegevens van verschillende instanties in terug. Mijn moeder had vroeger de “Baedeker voor de huisvrouw”. Die boekenreeks werd in de jaren ’50 en ’60 uitgegeven als hulp voor de jonge huisvrouw. Volgens mij staat er nog een aantal boeken uit deze reeks bij mam op zolder.
De jeugd van tegenwoordig raadpleegt geen boeken meer, maar zoekt alles online op. Dat is best handig, maar soms zie je door de bomen het bos niet meer. Ik probeer Annemiek, met alle grote stappen die ze de komende tijd gaat zetten in mijn achterhoofd, voor de bereiden op de toekomst. Als je op jezelf wil gaan wonen moet je toch in staat zijn om met geld om te gaan, je moet weten hoe een wasmachine werkt en hoe je een huishouden draait.
Administratie
Ook belangrijke papieren bij elkaar houden moet je leren. Wat moet je bewaren? Wat mag weg? Wat krijg je via e-mail maar kun je toch beter op papier bewaren? Op de site van het Nibud vond ik een handige printbare tabbladenset. Deze heb ik geprint en in een aparte klapper voor Annemiek gedaan. Samen met haar bekeek ik de uitleg op de tabbladen. Het leek haar allemaal heel logisch en ze had meteen door waar papieren zoals loonstroken en zaken met betrekking tot de zorgverzekering moeten komen. Omdat ze nog thuis woont valt er nog niet zo heel veel in te klapperen, maar al doende leert men. Soms vergeet ze zelfs dat ze een eigen klapper heeft!
Erkenning
“Mam, kun jij dat papier van die erkenning van de baby even inklapperen?” vroeg ze toen Brian en zij terugkwamen van het gemeentehuis. Op mijn antwoord dat ze dat zelf moest doen omdat ze een eigen klapper had, reageerde ze met een schaapachtig lachje: “O, ja!” Ze pakte de klapper en begon de uitleg op de tabbladen opnieuw te lezen. Na een tijdje vroeg ze: “Mam, kun je even helpen, waar moet zo iets onder? Ik snap het niet zo goed. Er is wel iets met kinderen maar dat klopt ook niet helemaal.” We keken samen. Ik zag eigenlijk ook geen tabblad waar dit belangrijke document goed onder paste. Na even nadenken zei ik: “Stop het maar achter het tabblad ‘Garantiebewijzen’.”
Hihi ik had vandaag al een mondelinge preview van je blog gekregen op werk, maar hoe leuk is dit geschreven!