Even voor het nare hartinfarct van manlief hadden we vakantie. Laptop uit, familietijd aan. Wat was het lekker. Eerst een week in Drenthe. Door schade en schande wijs geworden had ik vooraf, uiteraard in overleg met de pubers en manlief, een hele planning van wat we allemaal zouden kunnen doen. Het lijstje bevatte alleen dingen waar iedereen mee kon leven, dat scheelt ter plaatse een heleboel geruzie kan ik je vertellen. Geen moeten lijstje, maar plannen die we konden kiezen als we niets leukers verzonnen. Het bleek een gouden greep. Iedereen had het naar zijn zin, geruzie bleef tot een minimum beperkt. De gun-factor was heel hoog. De ene dag deed Annemiek (bij de Aardman-tentoonstelling die zij na vijf minuten wel gezien had maar waar Marjolein en wij de tijd voor namen) heel hard haar best om niet te gaan zeuren, want ze wist dat de dag erna iets op het programma stond dat Marjolein echt vreselijk vond, maar zij weer heel leuk (naar het circuit in Assen). Zelfs toen we op een avond op de terugweg nog spontaan naar een hunebed reden (ik had nog nooit zo’n ding gezien en wilde dit per se van mijn bucketlist afstrepen) gaven de dames geen kik. Dat we daarna de lekkerste ijssalon van Drenthe vonden was erg leuk. Voor die drie lieverds dan, ik hou niet van ijs. Maar gelukkig hadden ze ook lekkere koffie. 🙂

Iedere keer als we ergens binnengingen was het weer spannend: hoe voelt de desinfectie? Met een beetje geluk heb je van die fijne spray die best fris voelt en waarvan je handen niet lang nat zijn. Meestal is het iets ertussen in en soms heb je pech: kleuterlijm.

Na Drenthe zijn we een week thuis geweest, daarna hadden we nog een toetje: Annemiek ging met haar vriendje een paar dagen naar Nieuwpoort-Bad, wij zouden brengen en halen. Manlief en ik gezellig een hotelletje in Brugge geboekt, dat scheelt op-en-neer rijden. Marjolein bleef thuis bij Doodle en kreeg wat vrienden over de vloer. Win-win situatie!

In Brugge heb je één lastige rotonde. Niet zo heel groot, maar banen zonder belijning op de weg en ook de borden staan bijzonder vreemd daar. Op zich geen probleem, als we samen even kijken is er geen centje pijn. Ware het niet dat Marjolein vlak voor de rotonde op mijn mobiel belde en Annemiek drie tellen later op de carkit van manlief. We hebben het geprobeerd, die rotonde, maar tijdens het tweede rondje hebben we de verbinding met beide dames resoluut verbroken om de juiste afslag te nemen. De dames moesten er hartelijk om lachen toen we terugbelden tijdens onze wandeling naar het hotel.

Omdat ik het richtingsgevoel van mijn vader geërfd heb volg ik manlief blindelings: hij weet meestal wél hoe je in één keer ergens komt zonder de toeristische route te nemen. Nou is in hartje Brugge de toeristische route nemen niet zo erg, maar ook die route loopt een stuk comfortabeler zonder rammelende koffer aan je arm. We zaten in een hotel recht achter het Belfort, hartje centrum. Het was bijzonder om die dagen met z’n tweetjes rond te lopen. Je doet zonder kinderen toch hele andere dingen. We hebben wat kerken van binnen bekeken, heel veel gewoon rondgelopen, heerlijk gegeten en van de terrasjes genoten. Helaas vond manlief het 83 meter hoge Belfort te hoog om te beklimmen en wilde hij de 366 treden niet op. Hij was, met zijn hoogtevrees, al trots dat hij in Drenthe het boomkroonpad had gelopen (tot een metertje of 15, de uitkijktoren op 22,5 meter hoogte hebben Annemiek en hij aan mij overgelaten). Ach ja, het Belfort doe ik gewoon een volgende keer. Ik heb al een ander leuk hotel op het oog. 🙂

Na de eerste week werken kregen we de schrik van ons leven: manlief kreeg een hartinfarct. Gelukkig gaat het goed met hem, hij is alleen nog snel moe. Zijn hart heeft niet stilgestaan alleen gedaan wat het moest doen: een flinke waarschuwing geven. De cardioloog heeft de boel weer open gemaakt, nu is het aan hem om het zo te houden. Sigaretten heeft hij niet meer aangeraakt, we wandelen iedere dag samen met de hond en we genieten meer dan ooit van de kleine dingen.

Lieve mensen, geniet nog van alle zonnestralen die de nazomer brengt, over 100 dagen is het kerst!