In 2019 was er een SIRE campagne die als doel had om mensen zich te laten realiseren dat onaardig gedrag nergens voor nodig is en kwetsend is voor de ander. Daar moest ik ineens aan denken toen ik Marjolein naar school bracht. Omdat ik niet wilde keren op de weg met alle fietsers nam ik een klein parallelstraatje waar rechts altijd auto’s geparkeerd staan. Links van het straatje is een grasperk met wat bomen. Vlak aan het eind stond (grotendeels op het gras) een busje met aanhanger van een hoveniersbedrijf. Een man was druk doende een kruiwagen afval in die aanhanger te deponeren. Het was net een fuik waar ik in reed en ik was bang dat ik niet tussen het busje en de geparkeerde auto door kon. Ik kreeg het al Spaans benauwd bij de gedachte dat ik dat hele stuk achteruit moest. Vrouwen achter het stuur hè? Ik háát ver achteruitrijden, ook omdat ik het volledig op mijn spiegels moet doen omdat ik te klein ben om mijn arm om de passagiersstiel te doen en achterom te kijken tijdens het rijden.

De man van het hoveniersbedrijf gebaarde dat het wel moest lukken en vroeg of hij even moest helpen. Daar maakte ik dankbaar gebruik van. Hij klapte de spiegel van de geparkeerde auto in en loodste mij tussen beide voertuigen door. Ik heb voor de zekerheid mijn buitenspiegel ook ingeklapt, zo smal was het. Nadat ik er, zonder schade te maken, tussendoor was kwam hij naar mijn open raam en begon tot mijn verbazing uitgebreid zijn excuses te maken. Ik kapte hem af en zei dat ik totaal geen reden zag waarom hij excuses moest maken, hij deed toch gewoon zijn werk? Ik vond dat ik hem juist moest bedanken omdat hij mij zo vriendelijk had geholpen. Ineens zei hij: “Jij bent lief! Je weet niet hoe vaak wij uitgescholden worden.” Ik moest lachten en wenste hem een fijne dag.

Onderweg naar huis dacht ik er nog eens over na. Altijd leuk als iemand welgemeend “Jij bent lief!” tegen je zegt! Mijn dag kon niet meer stuk. Toch was ik geschokt door het feit dat ik blijkbaar een uitzondering ben door mijn manier van reageren. Volgens deze man worden mensen die gewoon hun werk doen en daarvoor even in de weg staan, regelmatig uitgemaakt voor rotte vis. Daar kan ik met mijn verstand niet bij. Ik heb geprobeerd mijn pubers mee te geven dat het leven bestaat uit leven en laten leven, overgoten met een portie geduld en compassie naar de medemens toe. Natuurlijk is het irritant als er een voertuig in de weg staat en je even moet wachten, maar zeker in dit geval, waarbij ik geholpen werd om veilig tussen de voertuigen door te kunnen rijden, zie ik geen enkele reden om iemand uit te schelden voor het feit dat hij zijn werk doet. Ik baal ook als ik achter een vuilniswagen moet wachten, of als ze nét voor mijn neus vijf minuten nodig hebben om iets te laden of te lossen, maar om dan meteen iemand de huid vol te schelden, dat gaat me wat ver.

Goed voorbeeld doet goed volgen, dus laten we met z’n allen eens vriendelijk glimlachen als we weer een keer achter iemand moeten wachten die even in de weg staat omdat hij gewoon zijn werk doet. Wie weet krijg je een glimlach terug. #doeslief!