Winkelen is hard werken

Annemiek ging laatst voor het eerst met een vriendin “ver weg” (in Eindhoven, ruim een uur met de trein) shoppen. Eerst naar een vintage kledingbeurs waar de kleding per kilo werd verkocht en daarna lekker de stad in. Op mijn ouderlijke preek (“let op je portemonnee en je telefoon, blijf bij elkaar en ga niet met vreemde mensen mee”) kreeg ik het gebruikelijke “ja-haa dat weet ik wel, ik ben zestien!” als antwoord. Tot zo ver alles normaal dus.

Het eerste telefoontje kwam na een uur of twee: de kledingbeurs en Eindhoven vielen een beetje tegen. Mochten ze door naar Den Bosch, naar oma? Van mij wel, als de ouders van Lotte het ook goed vonden. Het tweede telefoontje volgde wat later: “Heb jij mijn portemonnee gezien? Nee? Dan is die waarschijnlijk gestolen.” Adem in, adem uit en niet mopperen…
 “Oke schat, dat is balen! We lossen het op”. Pinpas en OV geblokkeerd (gelukkig was ze met een digitale OV-dagkaart gegaan). Meteen maar een nieuwe OV aangevraagd (ze gaat met het OV naar school dus zonder is niet handig). Wat later kwam manlief een beetje geagiteerd de keuken in lopen, de bewuste portemonnee in zijn handen. “Kastje in de gang!” riep hij. Pragmatisch als altijd zuchtte hij eens diep en vervolgde: “Ach, die ov moest toch over een maand of 10 vervangen worden.”

Inmiddels bleken de plannen van de dames weer aangepast en waren ze, in plaats van naar oma, terug naar het zuiden gereisd en in Roermond uitgestapt. Als je dan toch gaat shoppen moet je de Outlet natuurlijk ook meenemen! Ik kreeg keurig een appje dat ze in Roermond waren. Eten deden ze bij de Mac en een nieuw appje volgde met de vraag of we haar om 18:50 uur in Valkenburg wilden halen.
Ze plofte in de auto en zei: “Ik loop vandaag geen meter meer!” Tsja, shoppen is hard werken, daar weten wij als moeders alles van. Dat de portemonnee terecht was vond ze wel fijn, nog fijner vond ze het dat wij niet boos waren ondanks dat we al een nieuwe OV besteld (én betaald) hadden.

Thuis werden vol trots de aankopen getoond. Een of ander mini Calvin Klein shirtje, een topje van Primark en een spijkerbroek met enorme gaten. Tsja, je moet ervan houden. De “vintage beurs” bleek “tweedehands merkkledingbeurs” te zijn en de twee “mooie vesten” die ze daar gescoord had bleken twee Adidas trainingsjacks. Net zoals de gatenbroek niet helemaal mijn ding, maar zij was er blij mee. “Leuk hè mam?” Trots keek ze me aan, rode blosjes op haar wangen van de leuke dag. “Ja hoor meisje, keileuk!”

Keileuk toch, pubers?

Liefs, Kaat