Deze coronacrisis is heftig voor onze pubers. Hun hele wereld zou om sociale contacten met leeftijdsgenoten moeten draaien, om samen te ontdekken wie ze zijn en wat ze willen. Maar wat geeft corona ze? In plaats van chillen met vrienden en klasgenoten, moeten ze “gezellig” thuisblijven met hun stomme, ouderwetse ouders en vervelende, in de weg lopende broertjes en zusjes.
Met deze nieuwe lockdown staan we opnieuw voor de uitdaging van thuis lerende pubers en thuis werkende ouders. Gelukkig hebben de dames nu vakantie, manlief en ik mogen nog een paar dagen voor onze werkgever aan de slag maar van 24 december tot en met 3 januari wordt er niet gewerkt in huize Mossel. Nou ja, manlief zal zijn werkgever nog 2 dagen van dienst zijn, maar dat is werken terwijl je vakantie hebt, dat voelt toch anders.
Hij heeft de luxe van een eigen kantoor in huis, ingericht toen hij nog zelfstandig ondernemer was. Daarna werd het een “zendhok”, mijn lief is zendamateur. Vraag me niet wat dat precies is, het komt erop neer dat hij piepjes verzendt en piepjes van over de hele wereld terug ontvangt en daar is hij blij mee. Hij blij, ik blij. Zo simpel is het. Sinds de eerste lockdown staat zijn thuiskantoor ook wel bekend als “Venlo @home” (normaliter werkt hij, je raadt het al, in Venlo).
Mijn werkplek is gesitueerd in een hoekje van onze keuken. Ik was er na één dag al achter dat werken aan de keukentafel niet goed voor mijn lijf was. Gelukkig werd er op marktplaats een bureautje aangeboden van een mannetje van een jaar of tien, te groot geworden voor zijn bureau. Precies mijn hoogte! Paste prima in het hoekje, maar met mijn laptop en m’n twee enorme beeldschermen erop was het ietwat aan de krappe kant. Gelukkig bleek de bench van Doodle precies even hoog. Niet dat het beest er vaak in ligt, maar mijn paperassen liggen er prima op.
Het nadeel van in de keuken werken is dat ik vaker live getuige ben van de vele kleine corona-irritaties die het met z’n allen thuis zijn met zich meebrengt. Ongetwijfeld ben ik ook wel eens oorzaak van irritaties, al valt dat volgens mij natuurlijk heel erg mee en ligt het meestal aan een ander. Wie is hier eigenlijk de puber???
Gisteren sprak ik een vriendin die op de Filipijnen woont, de lockdown daar is wel even wat anders dan hier. Hoezo discussie over mondkapjes? In de bijna-dictatuur daar doe je dat op als het gezegd wordt. Uitleg over het hoe en waarom van maatregelen? Dit is het, zo gaan we het doen en als je het er niet mee eens bent dan heb je pech. Oei!
Dan het thuis blijven. Hier hebben ze er alles aan gedaan om de scholen zo lang mogelijk open te houden. Daar is vanaf het begin alleen nog online onderwijs, als er een boek geruild moet worden op school mogen de ouders dat doen. De kinderen (eerst tot 21 jaar, later is dat aangepast naar 16 jaar) zitten binnen. Binnen hè, niet thuis. Ze wonen daar met meer mensen in één huis dan wij ons ooit kunnen voorstellen, in voor ons zomerse temperaturen. Alle kinderen moeten dus binnen blijven, mogen zich niet op straat vertonen. Even voor buiten skateboarden, uiteraard mét mondkapje op en twee meter afstand houdend, resulteert meteen in een arrestatie als de politie het toevallig ziet. Geen BOA die je waarschuwt, of een lullige boete, nee kind, mee naar het bureau!
Ook ik ben –net als de rest van de natie– coronamoe. Ik wil terug naar normaal. Als we weer mogen knuffel ik zelfs al mijn collega’s! Maar tot die tijd maken we er het beste van. Lieverd, pak je skateboard en ga gezellig met Doodle en mama naar buiten. Geniet van je vrijheid!
Kaat