Veranderen van eetpatroon

Een ander eetpatroon heb je niet van de ene op de andere dag. Mensen zijn gewoontedieren en gewoontes leer je nu eenmaal makkelijker aan dan af. Kleine stapjes zetten gaat beter dan grote stappen. Ik ben maar anderhalve meter, dus grote stappen zet ik sowieso nooit 😉. Er wonen twee typetjes in mijn lijf, de ene wordt blij van tomaten, volkorenbrood en kipfilet, de ander doe ik een groot plezier met drop, chips en appeltaart. Allebei die types moet ik tevreden houden, anders komt het chagrijn in mij naar boven. Neem van mij aan: een chagrijnige Kaat wil je niet van dichtbij meemaken!

Een paar jaar geleden heb ik een tijdje Weight Watchers gedaan, daarbij moet je punten tellen. Daarna heb ik de Yazio app gebruikt, deze telt calorieën. Bij de betaalde versie heb je ook toegang tot veel recepten en andere extra’s. De app berekent hoeveel calorieën je mag eten. Als je het echt goed wil doen moet je ook rekening houden met macro’s: de hoeveelheden koolhydraten, eiwitten en vetten. Eerlijk gezegd deed ik dat laatste niet zo goed. Ik was al blij als ik niet over de berekende 1329 calorieën heen ging. In het begin viel ik wel af, maar al snel bleef ik binnen een bepaalde marge schommelen en dus verdween m’n motivatie om de app in de vullen als sneeuw voor de zon.

Nu ik met Danny aan de slag ben moet ik weer een app invullen en op m’n macro’s letten. Verder houd ik dagelijks m’n stappen bij  en schrijf ik op wanneer ik sport. Op basis van dit alles geeft Danny advies. Eerlijk is eerlijk, hoe leuk al die apps ook klinken, het invullen ervan is echt niet altijd makkelijk. Thuis heb ik m’n weegschaaltje bij de hand, maar soms vind ik ongeveer ook goed genoeg. Laatst waren we uit eten in een sushirestaurant. Ik lust geen sushi dus mijn maaltijd bestaat dan uit de niet-sushigerechten van de kaart. Uit eten moet leuk zijn, dus ik heb wél gewoon gegeten waar ik zin in had. Toch merkte ik dat ik bepaalde keuzes maakte, zoals iedere ronde komkommer bestellen, een salade erbij, kip in plaats van varkensvlees en vers fruit als toetje. Het weegschaaltje was uiteraard thuis, dus m’n app heb ik op de grote gok ingevuld. Dat moet ook kunnen, de app is een hulpmiddel om mijn eetpatroon te veranderen, geen doel op zich. Laatst was ik twee dagen met manlief weg, toen heb ik geen app ingevuld. Dat waren zogenaamde DKDPO dagen (Danny Kan De Pot Op). Daarna vol goede moed verder waar ik gebleven was.

Laatst kwam Danny met het voor mij zeer verrassende advies dat ik méér moet eten. “Meer eten houdt ook in meer chips!” riep dat ene type in mijn hoofd meteen. Die ander gaf tegengas want chips zijn niet uitermate geschikt om aan mijn macro’s te komen. Af en toe een bakje kan wel, maar méér chips is niet per se een goed idee. Wat extra zelfgemaakte granola door m’n Griekse yoghurt helpt beter en ook een handje ongezouten cashewnoten is geen straf!

Waar ik heel goed in ben, is ongemerkt calorieën eten. Een koekje bij de koffie at ik zonder nadenken op. Ook was ik een kei in gedachteloos een restje naar binnen schuiven omdat het anders de prullenbak in zou gaan. Blokje kaas dat over is van het raspen, stukje cake dat is blijven liggen, het laatste beetje uit een zak chips, dat soort dingen. Ik probeer me hier bewust van te zijn, mijn gezondheid is belangrijker dan het niet weggooien van restjes. Het is iets waar ik héél bewust op moet letten, want dit zit diep in mijn eetgewoonten verankerd. Het liefst had ik een kabouter die een belletje laat rinkelen als ik gedachteloos iets in mijn mond prop. Helaas heb ik geen kabouter met een belletje, dus moet ik het zelf doen. Tips zijn welkom (en kabouters ook.)

liefs, Kaat