Vakantie!

Bijna is het zover… met het gezin op vakantie. Vroeger moest er een halve verhuiswagen (= dakkoffer) aan te pas komen om de babymeuk, inclusief bedje en wandelwagen, mee te krijgen. Nadat de wandelwagen en het bedje niet meer nodig waren hebben we die sta-in-de-weg meteen verkocht. Toen de meiden tieners werden en de hond ook mee op vakantie moest kwam dakkoffer nummer twee. Een uur voor ik de auto zou pakken kwam manlief erachter dat ik misschien toch een punt had toen ik zei: “Probeer het ding op tijd op je dakdragers, misschien heb je andere beugels nodig!” Dat resulteerde in een chagrijnige Kaat, een extreem volle achterbank en nul boodschappen mee. Ook kleding en andere spullen van manlief (en in mindere mate van mij) gingen flink op rantsoen. De spullen van de pubers en de hond konden gelukkig wel mee, anders was het drama compleet geweest.

Na die vakantie zette manlief dakkoffer nummer 2 meteen weer op marktplaats. De afgelopen jaren ging de hond naar de oppas, dat scheelde behoorlijk qua ruimte. Bovendien kan ik de kofferbak nu inpakken zoals manlief de vaatwasser. Vorig jaar kreeg ik het zelfs voor elkaar om én de (enorme) koffer van Annemiek én de rolstoel voor Marjolein mee te nemen, plús wat boodschappen en ook alles wat wij dachten nodig te hebben. Er was zelfs ruimte over. Kei-goed!

Dit jaar heeft Marjolein een nieuwe rolstoel. Deze is veel comfortabeler, maar nét wat groter en onhandiger in de auto dan de oude. Haar elektronische wielen moeten nog komen (nu zitten er nog “gewone” onder) maar die gaan vast ook de nodige ruimte in beslag nemen. Jullie raden het al: dakkoffer nummer 3 deed zijn intrede. De dakdragers van de Laguna pasten niet helemaal op de Mégane, dus manlief heeft de oude verkocht en universele aangeschaft. Klinkt heerlijk, universeel,  alsof ze op alle auto’s die er ooit nog komen zullen passen: dat scheelt steeds nieuwe kopen. Inmiddels heeft mijn superhandige lief beugels (mét super-de-luxe schuimrubbers eromheen) gemaakt in het tuinhuis waar dakkoffer nummer 3 nu uit het zicht én uit de weg staat te wachten tot hij mee mag. Een paar dagen voor vertrek mag hij al testen op de dakdragers, want ik kan goed pakken maar de onnavolgbare zwelspreuk beheers ik nog niet op het niveau van Hermelien Griffel.

Annemiek vindt alles best, als haar koffer maar mee mag. Die is echt enorm, gekregen van haar peettante. Ze moet er van mij wel alles in doen, dus ook elektronica, schoenen én haar handdoeken en beddengoed. Dat laatste scheelt weer in mijn tas. Marjolein is niet zo moeilijk, die propt alles wat mee moet in een tas en zet vlak voor vertrek nog één of twee “o-ja-dit-moet-ook-echt-mee” tassen naast de auto. Tsja, het laatste wat we willen is dat de pubers niet alles mee kunnen nemen, want als we in quarantaine zouden moeten dan willen de tieners zich wel vermaken. Dan heb je als ouders ook vakantie.

Met corona en quarantaine in mijn achterhoofd (jullie weten inmiddels dat ik een doemdenker ben) hebben we ergens deze vakantie in Drenthe een leuk huisje geboekt. Plannen voor iedere dag, maar niet alles staat vast zodat we ter plekke kunnen kiezen. Wildlands staat op de planning, net zoals een bezoekje aan het zeehondencentrum in Pieterburen. Dat is nog wel een uurtje rijden vanaf ons park, maar drie uur korter dan van huis uit. Kaat wil iets van cultuur terwijl de rest liever winkelt. Gelukkig is er een compromis: in Groningen is een tentoonstelling van de makers van Shaun het schaap. Tentoonstelling is cultureel en iedereen is fan van Shaun. Past perfect!

De voorpret is al leuk, nu nog wat werken en aftellen tot mijn verlof ingaat. Ik heb de weergoden gevraagd om lekker zomerweer voor de komende vijf weken (nee ik heb niet zo lang verlof!) Hopelijk honoreren ze mijn verzoek en heeft iedereen een super zomer. Maak er een mooie tijd van!

Liefs, Kaat