Vlak voor kerst begint mijn vakantie, die lijkt altijd heerlijk lang te worden. Dat gevoel komt door het afscheidszinnetje dat mijn collega’s en ik naar elkaar uitspreken: “Tot volgend jaar!”. Volgend jaar… dat lijkt nog zo ver weg! Zo voelt het althans op kerstavond. Met kerst krijg ik meestal weinig mee van wat er in de wereld gebeurt, ik leef met mijn gezin in een soort “kerst-bubbel” waar geen plaats is voor de buitenwereld. Als kerst voorbij is volgt de meest vreemde week van het jaar. De week tussen kerst en oud en nieuw is altijd zo’n rare week. Het viel deze keer enigszins mee omdat kerst in een weekend viel, maar toch is het net alsof je in een soort luchtledige periode leeft. Vaak heb ik geen besef van dag en tijd. Welke dag is het? Is de winkel open? Moet ik hier vandaag betalen om te parkeren of niet? Hoe laat is het eigenlijk? Moeten we eigenlijk wat? Het is een week waarin ik als het ware meedrijf op de golven zonder te weten waar ik naartoe beweeg.
Ineens is het oudjaarsdag. Einde van de meest vreemde week van het jaar. Nog even en het is 2022. Dan begint het “gewone leven” weer. Voor zover er nog iets gewoons is aan het leven dan. Door corona hebben we allemaal ervaren dat gewoon zo gewoon niet is. Aan de andere kant van de wereld zijn de mensen al aan het nieuwe jaar begonnen, dat blijf ik een fascinerend gegeven vinden. Het geeft me ook een soort geruststelling: als het daar al 2022 is komt het hier vanzelf ook. Alles gaat voorbij en maakt plaats voor iets nieuws.
Een jaar geleden hoopten we met z’n allen vooral dat in 2021 corona eindelijk voorbij zou zijn. Helaas zitten we nog steeds volop in de pandemie. Gelukkig kunnen we niet in de toekomst kijken, anders hadden we de moed misschien al lang opgegeven. Maar toch, zelfs in de meest slechte omstandigheden zijn er altijd lichtpuntjes, je moet ze alleen zien.
Natuurlijk kan ik vertellen wat mijn lichtpuntjes in 2021 waren, maar liever heb ik dat jullie even terugdenken aan jullie eigen lichtpuntjes. Laat me vooral jouw meest stralende lichtpuntje weten als je dat leuk vindt. Laten we die lichtjes van binnen vasthouden en ze meenemen naar 2022 waar we ongetwijfeld weer nieuwe mooie dingen zullen meemaken.
Lieve lezers, ik wens jullie “Unne gooje roetsj” (zoals ze dat hier in Limburg zo mooi zeggen) en de beste wensen voor 2022.
Liefs,
Kaat
Al hebben we elkaar niet gezien toch hielden we contact en dat vind ik ook een lichtpuntje! Volgend jaar mogen we vast weer huggen!
Goede roetsj met al je lieve familieleden!
Wat mooi en wijs geschreven weer, voor jullie ook n goede roetsj en op naar n mooi 2022
Lieve Kaat, ik heb veel lichtpuntjes om dankbaar voor te zijn. Zo is onze vriendschap er één van. Mede dankzij jou was mijn 50e verjaardag onvergeetelijk en dat geldt ook voor onze (helaas spaarzame) koffiemomentjes. Voor 2022 wens ik ons en ons groepje, vooral heel veel gezellige momenten toe. Zonder mondkapje. 🙂