Wat is dat toch, dat steeds meer specifieke televisiedingen achter een betaalbox verdwijnen? Vroeger was het simpel, iets was op tv of het was niet op tv. Er was een overzichtelijk aantal zenders (Nederland 1 en 2 en later zelfs Nederland 3) en als je mazzel had en de wind stond goed ving je met je antenne ook nog een Belg of een Duitser. Later hadden we een stuk of 20 zenders via de kabel. Alles wat een beetje interessant was kon je op één van die kanalen zien. Hoe anders is het nu?
Wij hebben een vrij uitgebreid pakket van Ziggo, inclusief Videoland. Wat mij betreft meer dan genoeg, maar één van de dames heeft met een paar vriendinnen ook nog een Disney+ abonnement (uiteraard alleen te zien op haar kamer) en allebei de dames weten via de “puber-regel-ritsel-ruil-methode” af en toe een Netflix-serie mee te pakken. Voor mij is er genoeg te zien op de kanalen die we hebben. Toch was ik blij dat ik door een account te maken op een of andere website van onze zuiderburen in staat was om “De Mol” via internet te kijken. Ik ben een fan van het eerste uur van de Nederlandse versie (met BN’ers) van “Wie is de Mol”, maar het origineel met onbekende Vlamingen (en de zeer aantrekkelijke presentator Gilles de Coster) vind ik nóg leuker.
Van kleins af aan ben kijk ik graag Olympische Spelen. In 1988 werden de Olympische Zomer- en Winterspelen nog in hetzelfde jaar gehouden. De Winterspelen werden gehouden in Calgary, Canada en de Zomerspelen in Seoel, Zuid-Korea. Iedere ochtend presenteerde Koos Postema ’s-morgens een Olympisch ontbijt waarin teruggeblikt werd op de afgelopen Olympische dag in Calgary. Mijn ouders vonden het geen goed idee dat ik voor dag en dauw al beneden voor de tv ging zitten dus mocht ik, speciaal voor de Olympische Spelen, de kleine zwart-wittelevisie op mijn kamer. Zo kon ik vanuit mijn bedje naar Koos Postema kijken. Ik zal nooit meer vergeten hoe ik, liggend op mijn buik, Yvonne van Gennip goud zag winnen dat jaar. Met de zomerspelen mocht ik de tv weer op mijn kamer, dan kon ik Spelen kijken en konden mijn ouders en mijn zusje wat anders kijken.
Deze zomer zijn de Olympische Zomerspelen van 2020 in Tokyo. Ik ben benieuwd of mijn (achter-) kleinkinderen nog snappen hoe het zo gekomen is, maar dat terzijde. Af en toe zet ik de wekker om iets specifieks te kunnen zien, helaas ligt de focus van de uitzendingen van de NOS vooral op de sporten waar Nederlanders in meedoen. Niks mis mee, maar ik zou ook graag andere sporten zien. Nu zapp ik regelmatig naar Eurosport, VRT, Sportschau en BBC om toch iets meer mee te krijgen. Jammergenoeg heeft de NOS niet alle uitzendrechten dus online kan ik ook geen andere sportmomenten streamen. Als ik meer wil zien moet ik een abonnement nemen op Discovery+. Het eerste jaar kost “maar” dertig euro. Aan de ene kant kan ik het makkelijk missen, dus waarom niet? Aan de andere kant vind ik het onzin om voor de resterende week een abonnement af te sluiten voor iets wat ik de rest van het jaar prima kan missen. Daarom heb ik het niet gedaan, hoe jammer ik het ook vind dat ik niet alle turners, schoonspringers, synchroonzwemmers, ritmisch gymnasten en andere atleten van “minder prominente” sporten in actie kan zien.
Het gebeurt steeds vaker dat er nieuwe partijen komen die uitzendrechten kopen van grote, gewilde evenementen om deze vervolgens achter een betaalbox te plaatsen. Wat nu met de Olympische Spelen gebeurt, is al realiteit bij de Formule 1. Klanten van Ziggo kijken gratis, maar als je geen Ziggo hebt moet je nu ook voor een andere (uiteraard betaalde) optie kiezen. Afwachten wat het wordt volgend jaar en duimen dat het betaalbaar is. Ik zie door de verschillende streamingsbomen het bos niet meer. Wat krijg je waar, wat willen wij, wat willen de kinderen, wat is de beste en voordeligste combinatie? Alleen zorgverzekeraars vergelijken is nóg ingewikkelder. Hoe pakken jullie dit aan? Alle tips zijn welkom!
Kaat