Heb jij je uitgekleed voor de webcam terwijl er iemand toekeek?’ vraagt manlief, met een amusante blik op zijn gezicht.
Mijn gedachten gaan terug naar gisteren. Mijn fysiotherapeut belde over de geplande afspraak voor vandaag. Vanwege de huidige Corona-maatregelen mag hij me niet meer “op de tafel” behandelen maar moet het met gepaste afstand. Het kan in de oefenzaal, maar liever via de webcam.
Heel warm was het vanmorgen niet. Ik zat stevig aangekleed (hemd, T-shirt, trui) naast de verwarming achter mijn laptop te werken toen mijn fysiotherapeut inbelde. Masseren op afstand gaat niet, dus ik was veroordeeld tot van die vermaledijde oefeningen. Vol goede moed begon ik hem na te doen. Het was wel onhandig met die sweater aan, de oefeningen gingen niet makkelijk en het was veel te warm in dat ding. Na een paar minuten vroeg ik mijn fysio even te wachten en heb ik snel mijn sweater uitgetrokken terwijl hij toekeek. Vervolgens weer verder, armen omhoog… acht, negen, tien! Deze crisis is voor iedereen moeilijk en ik ben dankbaar dat mijn fysio tijdelijk oefeningen voor mijn nek als mogelijkheid ziet zodat ik niet helemaal vast kom te zitten, maar wat zal ik blij zijn als hij me weer gewoon fysiek op de tafel kan pijnigen.
Hier dacht ik aan toen manlief me die vraag stelde. ‘Ja schat, ik heb me uitgekleed voor de webcam. Volgende week mag ik weer!’
Kaat