Lang gelezen, ergens op de lagere school, kreeg ik het boek “Trouwe vrienden van de Kameleon” voor mijn verjaardag. Het leek me een stom boek, typisch voor jongens. Ik heb het weggelegd. Op een dag, toen mijn bibliotheekboeken uit waren en ik mijn andere boeken al te vaak herlezen had, heb ik het toch maar gepakt. “Beter iets te lezen dan niks te lezen”, zal ik gedacht hebben. Nadat ik “De Kameleon” uit had, wilde ik meteen de andere boeken uit de serie ook lezen. Het was dan wel een jongensboek, maar een heel leuk jongensboek! Gelukkig stonden er meer van in de bibliotheek.
We hadden geen eigen bibliotheek in Hedel, maar twee keer in de week kwam de bibliobus. Voor mijn gevoel stonden daar oneindig veel boeken in, het was altijd een feest om drie boeken te mogen uitzoeken. In het begin ging ik tussen de middag voor ik naar school ging, later ben ik jaren op maandagavond samen met een vriendin gegaan. We maakten daar een feestje van. Altijd even kletsen met Sjors, de medewerker van de bibliobus die ons de beste tips qua boeken gaf. Als het weer het toeliet gingen we daarna nog even op een bakje in het kleindierenwandelpark of op het kasteeltje zitten.
Op de middelbare school was ook een bibliotheek, daar mocht je wel boeken van mee naar huis nemen, maar ik leende het liefst bij de bus. Het voordeel was wel dat ik nu twee keer zoveel boeken kon lenen, zowel van de schoolbieb als van de bibliobus. Voor Nederlands, Duits en Engels op de middelbare school en later voor mijn studie Nederlands op het hbo moest ik de nodige boeken lezen. Ik zat in ’s-Hertogenbosch op de middelbare school en ik studeerde in Tilburg, allebei gelegen in de provincie Noord-Brabant. “Mijn” bibliobus kwam vanuit Nijmegen naar ons dorp in Gelderland, dus als we klassikaal een boek moesten lenen moesten mijn klasgenoten vechten om een boek uit de bieb, terwijl ik het gewoon via Sjors uit Nijmegen liet komen.
Terug naar “De Kameleon.” Nadat ik het boek gelezen had ben ik de hele serie gaan sparen. De spannende avonturen die Hielke en Sietse Klinkhamer samen met hun vrienden beleefden spraken enorm tot de verbeelding. Zij zagen ook altijd het goede in mensen, dat heb ik zelf ook. Ik las als kind veel meer boeken dan Kameleon; ik las altijd en overal. M’n boekenkast nam een prominente plaats in op m’n slaapkamer, ik weet nog dat ik helemaal trots was toen ik meer dan 100 boeken had! Na iedere verhuizing werd mijn boekenkast groter.
Ook tijdens mijn studie bleef ik kinderboeken herlezen. Heerlijk vond ik het, om tussen Harry Mulisch, Tessa de Loo en Gerard Reve door even een simpele Kameleon te lezen. Een uurtje wat anders. Ik heb die serie boeken jarenlang bewaard. Pas tijdens de coronacrisis, toen ik net zoals de rest van Nederland mijn zolder aan het opruimen was, heb ik al m’n Kameleons op marktplaats gezet. Ik heb ze uiteindelijk in één koop verkocht aan een jongen van een jaar of negen die er heel erg blij mee was. Hopelijk beleeft hij er net zoveel plezier aan als ik.
Aan welk kinderboek denken jullie met veel plezier terug? Ik hoor het graag!
Liefs, Kaat