Daar lig ik weer, op de pijnbank bij mijn fysiotherapeut. De spanning in mijn nek en rug neemt de laatste tijd alleen maar toe, zelfs slapen doet pijn. Met mijn hoofd door het speciale gat kijk ik door het onderstel van de tafel naar de vloer. Nou ja kijken… het is meer bizarre gezichten trekkend. Hoe meer spanning in mijn lijf, hoe interessanter m’n gezichtsuitdrukkingen. Niet dat iemand die ziet: op mijn buik liggend naar beneden starend met een mondkapje op is dat schier onmogelijk.

Volgens mij hebben fysiotherapeuten, hoe aardig ook, een klein sadistisch trekje. Ze mogen mensen pijn doen zonder dat ze daarvoor gestraft worden. Sterker nog, ze krijgen ervoor betaald! Iedere keer als ik ga, weet ik dat het pijn gaat doen en toch ben ik altijd blij dat het weer zover is.

Een gesprek bij de fysio vind ik makkelijker dan bij de tandarts. Praten met m’n mond wijd open, tangetje en slangetje in mijn mond gepropt, ligt me niet zo. Bij de fysio praten met mijn kop in het gat gaat een stuk beter, ondanks het mondkapje. Terwijl ik op de bank lig laat Paul zijn handen over mijn rug walsen, intussen gezellig keuvelend over alles en niks. Terugpraten gaat best goed, tot hij “een knoopje” raakt. Van praten ga ik semi-zingen, mijn tenen wiebelen gezellig mee. Paul grinnikt en laat zijn handen nog wat meer hun best doen, ik besluit mijn mond maar even te houden. Met zijn vinger (of is het zijn elleboog?) drukt hij steeds op een andere plek op mijn rug, al vragend waar het pijn doet. ‘Hier? Hier? Hier?’ Als ik bij de derde “hier” bijna door het plafond ga van de pijn, zegt hij vrolijk: ‘dat dacht ik al!’ Man, man, man, wat doet dat pijn. Als je dat al weet, waarom vraag je het dan??? Ik heb een hoge pijngrens, maar dit is echt niet leuk. Mijn mantra “bevallen is erger” werkt na negentien jaar niet meer. Dan maar aan mijn tandarts denken. Ik kan iedereen een tandarts met mooie blauwe ogen aanraden, dat helpt serieus goed ter afleiding van het mondgebeuren. Helaas blijkt dat denken aan de mooie ogen van de tandarts bij de fysio niet helpt. Focus op je ademhaling Kaat! Rustig doorademen. Langzaam wordt de pijn minder en de huid soepeler. Ik kan er weer twee weken tegenaan.

Sommige mensen laten botox inspuiten om een strak huidje te krijgen, als de boel weer gaat hangen ondergaan ze een nieuwe behandeling. Voor mij is een behandeling bij de fysiotherapeut een soort omgekeerde botoxbehandeling. Ik laat me fijn losmaken, zodra ik weer strak in mijn vel zit staat een nieuwe afspraak gepland. Ach ja, ik heb in ieder geval geen botox nodig voor een strak huidje!

Kaat

Door Kaat

Eén gedachte over “Omgekeerde botoxbehandeling”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *