In de laatste weken van het jaar en in januari is het bij ons topdrukte op het werk. De aanmelddeadline voor de fixusopleidingen (studies met een beperkt aantal plaatsen, zoals bijvoorbeeld geneeskunde) is 15 januari en dus stromen de aanmeldingen als een oneindige hoosbui binnen. Midden in die topdrukte is daar ineens, als een baken van rust, de kerstvakantie. De universiteit is dicht tussen Kerstmis en Nieuwjaar, dus niemand hoeft zich schuldig te voelen dat de andere collega’s harder moeten werken omdat jij verlof hebt. Collectief rust dus en zo voelt het ook echt. Dat er 2 januari een berg aanmeldingen à la Mount Everest op ons wacht zien we dan wel weer.
Nu eerst vakantie! Manlief heeft voor het eerst in een jaar of vijf ook vrij tussen kerst en nieuwjaarsdag dus dat maakt het extra leuk. De planning rond kerst was even zoeken maar eigenlijk was die vrij snel rond. Zaterdagavond zijn meiden met aanhang hier, dan vieren we “kerst-kerstavond” zodat het ene stel op kerstavond uit eten kan en het andere naar familie. Wij vermaken ons dan wel met z’n tweetjes.
Steeds meer mensen kiezen ervoor om een appje in plaats van een kerstkaart te sturen. Ook ik stuur mensen appjes om ze fijne feestdagen te wensen en hen te laten weten dat ik aan ze denk. Ik verstuur ook kaarten, alleen minder dan vroeger. Toen we pas samenwoonden stuurden we zeker 100 kaarten. Nu, 26 jaar later, minder dan de helft. Een gedeelte gaat via de post en de rest brengen we, wandelend met de hond, rond. Toch vind ik echte kaartjes eigenlijk leuker. Begrijp me niet verkeerd, het is altijd fijn om te merken dat mensen aan je denken en de moeite nemen om je een appje te sturen. Ik waardeer die appjes ook echt, maar de gezellige kerstkaarten maken mijn huis tijdens de feestdagen helemaal af.
Ergens in een doos vond ik een rekje om kerstkaarten op te hangen. Een of ander ding met vier houtjes met een gleuf erin, aan elkaar verbonden met touwtjes. Het leek me heel leuk en makkelijk. Het erin doen van de kaarten bleek veel moeilijker dan gedacht en blijven staan is ook een ding: zojuist donderden alle kerstkaarten er voor de zoveelste keer uit. Toch maar op zoek naar een lang lint en dan hopen dat ik de mini-wasknijpertjes nog kan vinden. Die slinger moet ik wel goed hoog hangen, want de kittens van Marjolein komen mee en die klimmen overal in. Blijft de hond eindelijk van de kerstballen af, kan ik nog m’n mooie glazen ornamenten niet in de kerstboom hangen. Nou ja, ik kan ze natuurlijk wel in de boom hangen maar ik weet niet of dat echt een goed idee is. Het is maar de vraag of de beestjes zich vrij door de kamer durven bewegen, want daar loopt onze Doodle ook vrolijk rond. Ze is een druk hondje, maar bij die kleintjes is ze verbazingwekkend rustig. De vorige keer deinsde ze steeds achteruit want dat geblaas van die twee vond ze helemaal niks. Na een uurtje ofzo liepen de kittens, Doodle scherp in de gaten houdend, door de kamer. Ach ja, ooit wennen ze wel aan elkaar. Ik ga op zoek naar lint en knijpers!
Lieve lezers, ik wens jullie hele fijne kerstdagen. Geniet van elkaar, maak mooie herinneringen en brand een kaarsje voor iedereen die een lichtje kan gebruiken. En zorg dat de kat de kerstboom niet om springt!
Liefs, Kaat