Iedere pubermoeder zal het herkennen: op je wasdag kijk je in de wasmand en wat daar ook in zit: geen was van je lieftallige tiener. Ondanks herhaaldelijk vragen is de wasmand akelig leeg. Ook op de plekken waar de puber zijn was nog wel eens wil leggen (op, naast of onder de wasmand) is geen was te bekennen. Begrijp me niet verkeerd: wij moeders vinden het heerlijk om af en toe de bodem van de lege wasmand te aanschouwen, maar soms voel je aan je water dat deze lege wasmand geen prettige leegte is maar de voorbode voor onheilspellende narigheid.
Tegen de tijd dat je de rest van de was klaar hebt en absoluut geen tijd meer hebt om nog meer te wassen wordt je gevoel bevestigd: de wasmand ontploft bijna door was die er ineens blijkt ingepropt. Met deze hoeveelheid kleding kun je een gemiddelde middelbareschoolklas kleden. Je beseft dat je de komende dagen geen tijd hebt om te wassen, dus deze vreselijke doorn in het oog zal je nog een tijdje tot in je dromen toe achtervolgen.
Je vraagt je puber hoe het kan dat hij dagen- of wekenlang geen was had en je nu ineens zo’n berg bijna ter grootte van de Mont Blanc vindt. De verklaringen die je oogappel geeft lopen uiteen van het simpele ‘vergeten’ via ‘geen zin’ en het overal inzetbare ‘geen tijd’ tot de bekentenis dat hij niet meer wist wat hij nou wel en niet gedragen had en dat hij daarom maar de hele godganse zooi van zijn vloer in de wasmand gedaan heeft.
Hier thuis gaat het niet anders. In het begin werd ik boos, zeurde ik steeds om was of ging ik zelf op strooptocht door de puberverblijven, maar het enige wat dit opleverde was herrie in de tent. Alles heb ik geprobeerd: telefoons afpakken, niet weg mogen als ik de was niet had, geen schermen, maar niks werkte. Nou ja soms werkte het wel even maar over het algemeen had ik zelf het meeste last van de straffen die ik gaf. De sfeer in huis werd er namelijk niet beter op en pubers zijn steengoed in het jouw probleem maken van hun problemen (het is jouw schuld dat ik een onvoldoende heb want ik mocht van jou niet weg en dus kon mijn klasgenoot me niks uitleggen voor de toets).
Inmiddels heb ik geleerd voor mezelf en voor rust in huis te kiezen. Het heeft wat moeite gekost om het los te laten, maar niemand had gezegd dat loslaten makkelijk zou zijn. Alleen was die in de wasmand ligt, wordt gewassen. Ligt de was er te laat in? Jammer, wacht maar tot ik weer ga wassen. Ook pas ik selectie toe: eerst mijn eigen was en die van mijn echtgenoot, als er dan nog plek over is in de machine vul ik die aan met puberwas. Niks meer om aan te trekken? Kijk maar wat het minste ruikt of waar geen vlekken op zitten. Vreemd genoeg accepteren de pubers deze gang van zaken zonder morren.
Het resultaat: minder herrie in huis, minder wasstress voor mij en dat terwijl de pubers niet echt stinken. Ze blijken bovendien trouwens ook was op te kunnen vouwen. Als ik na het (op mijn eigen manier) vouwen van mijn eigen was geen zin meer heb in nog drie manden vouwen krijgen de pubers hun was ongevouwen terug. Dat vinden ze niet altijd even leuk maar dat is niet mijn probleem.
Raad van Kaat: Van een volle wasmand na de tijd krijgt de puber vanzelf spijt. Als hij leert zich aan te passen, wordt zijn was vanzelf gewassen. Tot die tijd moet hij maar overleven en leren zijn moeder de was te geven.