Nieuwjaar ligt alweer een week achter ons en dus zijn de meeste goede voornemens in de prullenbak beland. Kunnen we de rest van de sombere januarimaand negatief doen omdat het weer bagger is en de goede voornemens ook mislukt zijn. Alleen valt het weer best mee en mijn goede voornemen staat nog fier overeind. Ik laat mij dit jaar niet meer gek maken. Niet op mijn werk, niet door de pubers, door niks en niemand niet. Dat zal niet altijd makkelijk zijn, maar ik herken het moment dat ik begin door de draven steeds beter en mijn voornemen is dat ik dan op de rem ga staan.

Ik moet altijd veel van mezelf. Mijn werk goed doen, leuke mama zijn, fijne echtgenote zijn, iedereen helpen, huis op orde, verantwoord eten koken, met de hond lopen, leuke collega zijn, niet roddelen, aardig doen tegen iedereen, afval scheiden, aan ieders verjaardag denken. Laatst was ik weer druk bezig met moeten, toen ik de stem van mijn vader hoorde die zei “Moeten? Alleen belasting betalen en doodgaan moet.” Dat zei hij regelmatig maar dat was ik met mijn ge-moet vergeten.

Over of belasting betalen echt moet kun je discussiëren, maar om het mezelf niet al te moeilijk te maken in het leven vult manlief mijn belastingaangifte jaarlijks naar eer en geweten voor me in. Zo doe ik wel meer dingen die niet echt per se moeten, maar die mijn leven wel makkelijker maken. Het salaris dat mijn werkgever eind van elke maand overmaakt vind ik best comfortabel, om dat te behouden werk ik braaf de afgesproken uren. Op de een of andere manier denk ik dat als ik dat niet doe, dat salaris uiteindelijk ook ophoudt en dat maakt mijn leven behoorlijk gecompliceerder.

Ik laat me vaak gek maken door de waan van de dag, zowel thuis als op het werk. Mijn hele team zit boven, ik zit met één collega ver weggestopt in de laatste kamer van de kelder. Iets met uitbreiding van het team en goochelen met ruimtes in het pand. Als er boven plaats is schuiven we graag aan voor de binding met het team, maar we zitten ook regelmatig beneden. Andermans bureau en bureaustoel helemaal instellen op mijn anderhalve meter voelt nog steeds oncomfortabel, ook het gesleep met mijn eigen toetsenbord en muis (aangepast vanwege mijn RSI) maakt het niet makkelijker. Thuis wordt de planning vaak overhoopgegooid doordat de mamataxi nodig is, dan kan ik een paar uur schrijven of lekker de boel aan kant maken op mijn buik schrijven. Of mijn mailbox is weer eens behoorlijk overgelopen en daardoor ben ik nét die ene mail vergeten die absoluut actie vereiste. Gék word ik ervan. Op zich geen grote problemen, maar ik word er onrustig van en een onrustige Kaat loopt rond als een kip zonder kop.

Tijdens de Top 2000 kwam 9 to 5 van Dolly Parton voorbij. Ik luisterde en besefte dat dit precies mijn probleem is: “They just use your mind and they never give you credit. It’s enough to drive you crazy if you let it.” Het gaat om de laatste vier woorden: ‘als je het toelaat’. Ik láát me gewoon gek maken. Mijn goede voornemen voor 2023 is proberen dat te voorkomen. Dat ik op tijd pas op de plaats maak en dan rustig weer verder ga.

Zal dat altijd lukken? Vast niet. Ik zal nog wel eens mails en verjaardagen vergeten en onaardig doen terwijl ik dat niet zo bedoel. Ook zal ik nog wel eens als een kip zonder kop rondlopen. Volgens mijn pubers kan ik irritant positief zijn, dat ga ik gebruiken, dan komt het vast goed. Een speciaal verzoek aan mijn collega’s: mocht ik weer eens als een kip zonder kop rondrennen, zet 9 to 5 maar lekker hard op, dan valt het kwartje wel bij me 😉

Door Kaat

Eén gedachte over “Goede voornemens”

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *