Een onderdeel van mijn werk op de universiteit is het uitschrijven van studenten. Veel studenten schrijven zich uit omdat ze afstuderen. Anderen schrijven zich uit zonder dat ze afstuderen. De redenen waarom deze studenten stoppen met hun studie zijn zeer divers. Voor 1 februari zie ik vooral uitschrijfverzoeken voorbij komen van studenten voor wie de opleiding toch niet de juiste keuze was. Wat ik heel bijzonder vind is dat dit soort verzoeken ook al halverwege september binnenkomen, als het academisch jaar nog maar een paar weken oud is. Ik vraag me af hoe je dan, op basis van een paar colleges, al weet dat de hele opleiding niks is. Maar goed, het collegegeld is een behoorlijk bedrag dus als je het zeker weet kun je beter stoppen. Het andere uiterste zie ik ook: studenten die al zeven of acht jaar ingeschreven staan voor een éénjarige masteropleiding en die dan alsnog besluiten te stoppen. Zoveel jaar collegegeld geïnvesteerd, dat begrijp ik niet goed. Zo zonde!

Mocht je puber dit jaar begonnen zijn aan een mbo 3 of 4, hbo of universiteit is er een periode waarin je kind mag onderzoeken of de opleiding bij hem past. Dit heet de eerstejaarsregeling. Als je puber vóór 1 februari met de opleiding stopt en ook de studiefinanciering voor die datum stopzet, hoeft deze niet terugbetaald te worden. Meer informatie hierover vind je op de site van DUO. Mocht je puber op een later moment stoppen met de opleiding dan gelden er andere regels, ook deze vind je terug op de website van DUO.

Dat pubers en adolescenten een andere denkwijze hebben dan deze oude taart weet ik al heel lang. Studenten zijn soms erg optimistisch: “Ik dacht dat ik het collegegeld van die drie maanden dat ik ingeschreven stond wel helemaal terug zou krijgen want ik ben nooit op de universiteit geweest!” Dat ze de sportschool ook moeten betalen als ze niet gaan blijkt toch écht iets heel anders te zijn, dat is absoluut niet te vergelijken. “Doe het op tijd” is ook zo’n leuke. Met mijn bijna 50 jaar levenservaring weet ik inmiddels dat, zeker als ‘het’ belangrijk is, ruim van tevoren beter is dan één minuut voor de deadline. In die ene minuut treedt namelijk meestal de wet van Murphy in werking en dan ben je dus te laat, met alle gevolgen van dien. Soms kost dat geld (een maand extra collegegeld betalen of een DUO boete krijgen) of kun je je bijvoorbeeld niet meer aanmelden voor de studie van je keuze. Studenten proberen vaak een manier te vinden waarop ‘het’ toch nog kan maar dat is helaas niet altijd mogelijk. Begrip is het sleutelwoord. Begrip voor het feit dat het puberbrein anders denkt dan het mijne. Kijken wat toch mogelijk is of uitleggen waarom iets echt niet mogelijk is. Niet zeggen wat je denkt is ook helpend: “Helaas is de deadline voorbij, daarom kunnen we je aanvraag niet meer in behandeling nemen.” klinkt nu eenmaal veel aardiger dan “Eigen schuld, dikke bult! Had je je maar op tijd moeten aanmelden.” Maar soms, heel soms, kan ik het niet laten om het eerste te antwoorden en het laatste te denken. Ik ben tenslotte ook maar een mens.

Liefs, Kaat

Door Kaat

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *