De oom en peettante van manlief waren carnavalsdinsdag 60 jaar getrouwd. Ze hebben zelf geen kinderen, dus heb ik het voortouw genomen om er een mooi feestje van te maken. Samen met de buurt versierden we de tuin, de burgemeester kwam op bezoek en ik heb op hun verzoek een etentje georganiseerd voor familie en vrienden.
Een paar dagen voor carnaval ontvingen ze een brief van het van het Koninklijk Huis met de welgemeende felicitaties en een foto van koning Willem-Alexander en koningin Maxima. Oom en tante waren verrast en zeer vereerd. Toen er ook nog een brief uit het Gouvernement op de mat viel met de persoonlijke felicitaties van de gouverneur (voor alle niet-Limburgers onder ons: zo noemen ze hier de commissaris van de Koning) kon hun dag helemaal niet meer stuk. Beide brieven en de foto kregen een prominente plaats op de schoorsteenmantel en eenieder die op bezoek kwam moest de documenten bewonderen.
Ondanks dat oom het niet toegaf, vonden ze het bezoek van de burgemeester allebei spannend. De burgemeester is niet zomaar iemand, hij is een Belangrijke Man. Bijna net zo belangrijk als koning Willem-Alexander en gouverneur Roemer. Daags voor Het Bezoek werd ik gebeld: er waren wat ballonnen gesneuveld in de tuin. Of ik die nog even wilde komen vervangen want het moest wel netjes zijn voor de burgemeester. Uiteraard ben ik extra ballonnen gaan opblazen. De dag erna was ik al op tijd aanwezig, want stel je voor dat hij vroeg zou zijn! Toen ze de burgervader aan zagen komen riepen ze: ‘Daar komt hij, daar komt hij!’ om vervolgens opgewonden op te staan om zo snel mogelijk bij de voordeur te komen, want zo’n Belangrijke Man laat je niet wachten. De beste man bleek heel aardig en gezellig, hij bleef een uur bij het diamanten paar op bezoek. ‘Dat was leuk’, zei tante toen hij weg was. ‘Daar had ik me helemaal niet zo druk om hoeven maken.’
Een week later vond het diner plaats. Tante maakte zich wel zorgen: zou iedereen het restaurant kunnen vinden, ook de familie uit Brabant en de vrienden uit Zeeland? Ons antwoord dat iedereen die auto kan rijden ook in staat is de weg ergens naartoe te vinden werd maar deels geloofd. En kwam haar oudste broer van 88 nou wel of niet? Want die wist naar eigen zeggen nergens van. Uiteraard was hij uitgenodigd en was zijn komst bevestigd door zijn dochter, maar toch! En hoe moest dat met betalen? Kon dat wel met een pinpas? Deed de pinpas het wel? Haar hoofd maakte overuren.
Een klein uur voor de gasten arriveerden waren we bij de Geulhof in Mechelen aanwezig. Manlief komt daar al van kleins af aan, het is iedere keer weer genieten. We hebben er 25 jaar geleden onze trouwdag gevierd, daar kijken we nog altijd met plezier op terug. Bij het zien van de mooi gedekte tafels en na mijn geruststelling dat we ervoor zouden zorgen dat de vrienden uit Zeeland naast oom en tante zouden kunnen zitten zakte de spanning langzaam. De gasten (ook de oudste broer) arriveerden, iedereen vond een plaatsje en werd voorzien van wat te drinken. De bediening was top, niemand zat lang met een leeg glas en het diner kwam per tafel, waarbij ervoor gezorgd werd dat oom en tante steeds als eerste de gang geserveerd kregen. Vlak voor het toetje kwamen ze met feestelijke ijsfonteinen voor het bruidspaar, dat vonden oom en tante fantastisch. Wat hebben ze genoten van deze avond!
De komende weken maak ik een selectie uit de vele foto’s die er genomen zijn. De mooiste foto’s komen in een fotoalbum samen met alle kaarten én uiteraard de brief van de koning. Hopelijk kijken ze er nog lang met veel plezier op terug. Op naar het volgende jubileum!
Liefs, Kaat