Vroeger belde ik wel eens iemand op om te kletsen. Niks zinnigs, gewoon even gezellig bijkletsen. De gespreksduur varieerde meestal van een paar minuten tot ruim een uur. Als het niet uitkwam dat ik belde zei iemand dat gewoon, dat was geen probleem. Als de persoon in kwestie niet thuis was werd er sowieso niet opgenomen, want we belden met de vaste lijn. Bijna niemand had een mobiele telefoon en daar naartoe bellen kostte een fortuin. De vaste lijn was hét nummer dat je belde. Wist je het telefoonnummer van iemand niet, dan zocht je dat op in het telefoonboek of je belde 118. Later kon je het in het telefoonboek op Internet opzoeken. Tegenwoordig is iedereen overal bereikbaar op z’n eigen mobiele telefoon (waarvan het nummer niet standaard ergens te vinden is). De kosten zijn het probleem niet meer.
Laatst belde ik iemand op z’n vaste lijn. Ik dacht dat die persoon niet thuis was want er werd niet opgenomen. Even later kreeg ik een appje: “Waarom belde je op de vaste lijn? Die gebruiken we nooit meer. We hoorden ‘m wel maar we konden het toestel niet vinden. Het stond ergens achter een kastje.” Super grappig natuurlijk, maar ergens ook raar.
De pubers van tegenwoordig appen sowieso liever, al bellen mijn meiden wel op de vaste lijn als ze weten dat ik thuis ben en ik mijn mobiel niet opneem. Ik vind appen een fijne uitvinding, je kunt reageren als het jou uitkomt en je kunt even snel iets laten weten zonder dat je iemand op dat moment lastigvalt. Of gewoon een gezellig berichtje sturen. Maar zelfs als iemand wil bellen krijg ik meestal eerst een appje met de vraag of er gebeld kan worden. Dat zal ongetwijfeld voortkomen uit het feit dat iedereen tegenwoordig zijn telefoon altijd bij zich heeft en dus overal en nergens kan zijn ten tijde van het telefoontje. Ik vind het jammer dat we minder bellen, want even iemands stem horen vind ik veel fijner dan alleen maar appen. Als ik gebeld word terwijl het niet uitkomt neem ik niet op of ik druk het gesprek naar voicemail. Maar misschien is dat te simpel gedacht.
Op het werk staat Teams de hele dag open. We gebruiken deze app niet alleen om te vergaderen, maar ook om te bellen. De vaste telefoontoestellen zijn verdwenen en iedereen heeft een belfunctie in Teams waar we ook mee naar buiten kunnen bellen. Vroeger, als een collega me moest hebben, nam die de telefoon belde me. Als ik op m’n plek zat en niet in gesprek was nam ik op. Simpel. Als een collega nu belt, zie ik een pop-up in m’n scherm en kan ik opnemen (of niet.) Nu merk ik dat er collega’s zijn die eerst een bericht sturen met de vraag of ze me kunnen bellen. Die berichten zie ik niet als pop-up binnenkomen. Ik lees een paar keer per dag ongelezen mail- en chatberichten, als ik daar de hele dag meteen op reageer krijg ik niks anders gedaan. Die “kan ik je bellen” berichten zie ik dus ook niet binnenkomen, terwijl ik op dat moment gewoon beschikbaar ben. Dat zien collega’s zelfs aan mijn “groene status”. Ik vraag me af waarom ze niet gewoon bellen.
Ik vind appen voor de gezelligheid leuk, daar gaat het niet om, maar soms mis ik de “echte” telefoongesprekken. Inmiddels vertoon ik zelf ook kuddegedrag en app ik meer dan dat ik bel. Ik voel me toch een soort van bezwaard om te bellen, juist omdat iemand op dat moment overal en nergens kan zijn en niet per se thuis is (wat met de vaste lijn natuurlijk wel zo was). Op het werk stuur ik trouwens nooit een bericht of ik kan bellen, ik bel als ik snel antwoord nodig heb en anders stuur ik een mail of een chatbericht.
Wat denken jullie? Kun je het nog wel maken om gewoon te bellen of moet je eerst een berichtje sturen? Maakt het nog verschil wie je wil bellen? Laat het me weten! (Je kunt een reactie plaatsen, mailen, of uiteraard ook appen of bellen als je m’n nummer hebt 😉.)
Liefs, Kaat
Dit schrijfsel is ook geplaatst in de Facebookgroep “Moeders van Tieners en Pubers”